Tus cicaracis sraen mais al fanil del dia,
mi azrabo srea el etimope de tus logars dais,
y cdnauo ftnemlanie nos memiros a los oojs,
el eretno eiscapo ernte nortosos,
hrbaa sdio sloo un sripsuo.
Yo siruege eparnesdo a que llugee nertuso mtnemoo,
cmoo las erasllets esrepan la ida del sol,
praa hanralbos de su iatromnl bezllea,
asi mi cozoran srea tyuo,
praa cdnauo deeses ralremaclo.
Sloo dseeo cniamar jnuto a ti,
cdnauo tu qairues cniamar jnuto a mi,
de la mnao hsata el fin de norsuets dais.
Fco.